vrijdag 6 augustus 2010

Hoeve(r)dreef men het?

En er is zelfs al een CD!
Verbaasde passanten of inderhaast opgeroepen sympathisanten krijgen van dochterlief een fris biertje aangeboden.  Het duurt niet lang vooraleer de verbaasde blikken omslaan in attente belangstelling.  Op een plaats waar mensen elkaar dagelijks ongeïnteresseerd voorbij lopen ontstaat uit het niets een gezellige sfeer van 'wij kennen ons'.  Het voelt bijna ongemakkelijk aan.  En toch weer typisch Kuurns.  Als je denkt dat het leven even stilvalt verschijnt daar toch weer die ene creatieve halm die alles doorbreekt.  Zalig!

In de Hoevedreef staat een garagepoort open.  Geen auto te zien, enkel witte ingemaakte kasten, een dolgedraaide wasmachine en de vanzelfsprekende humorloze droogkast ernaast.  Centraal vooraan hangt een man over zijn gitaar akkoorden te tokkelen die normaal nooit de keukendrempel overschrijden.  Vol overgave brengt hij de trottoirlieden nummers van Bob Dylan tot The Eagles, hier en daar een Vlaamse bekende ertussen gooiend.

Waar haalt iemand de moed om dit te doen, en hoe krijgt een vader zijn dochter zo ver apetrots te zijn op hem?  Hij ingetogen zingend op een krukje voor de hele buurt, zij met een hemelsbrede glimlach biertjes uitdelend aan 'Jan en Alleman'.  Laat het me houden op 'puur Kuurns Talent'.  Op 14 augustus op het Kuurns Marktplein.  Of dacht je dat Kuurne zo iemand geen podium onder dat stoeltje had gesleurd?

zondag 1 augustus 2010

Schimmel

Mijn schrijfkarakter kraakt evenveel af als de punt van een potlood in mijn hand, toch deze nieuwe poging.  Waarom ik dit doe, en wie in godsnaam geïnteresseerd zou zijn in mijn schrijfsels is mij dé grote vraag.  Wellicht een narcistische oercel die deze druilerige eerste augustus misbruikt om uit te breken.  Of het zoveelste excuus om de vuile potten en het schuren te ontlopen en blogsgewijs de seconden aan de schimmels te voederen.  Chiro Kuurne mag zeggen aan de basis te liggen van deze uitspatting, want hun blog heeft me weer aan het inspireren gezet :)  Merci!

Nu, hier ben ik, misschien blijf ik, sorry voor het tumult!

Mordekoi.